طرح پلی اتیلن سنگین پتروشیمی تبریز بر پایه دانش داخلی اجرا می‌شود

رئیس هیئت مدیره پتروشیمی تبریز روز چهارشنبه در گفتگویی اظهار کرد: قرارداد طراحی تفضیلی، تامین تجهیزات داخلی و خارجی، نصب و ساختمان و راه اندازی EPC پروژه پلی اتیلن سنگین پتروشیمی تبریز، یک پروژه تمام عیار توسعه‌ای است.

سیاوش درفشی اظهار کرد: فاز مهندسی پایه – Basic Engineering طرح بزرگ پلی اتیلن سنگین پتروشیمی تبریز برای اولین بار در کشور با استفاده از دانش فنی داخلی انجام شده و قرارداد آن، میان پتروشیمی تبریز و شرکت طراحی و مهندسی صنایع انرژی (EIED) به امضا رسید.

وی اعلام کرد: با آغاز فعالیت‌های اجرایی و مطابق با برنامه ریزی دقیق انجام شده در اواخر سال ۱۴۰۲ واحد پلی اتیلن سنگین به بهره برداری می‌رسد و ظرفیت تولیدات پلیمری شرکت را به ۲/۲ برابر ظرفیت فعلی می رساند.

درفشی گفت: حجم سرمایه گذاری طرح حدود ۲۲۰ میلیون دلار معادل ۴۸ هزار میلیارد ریال برآورد شده است و در دوران اوج نصب و ساختمان برای بیش از ۱۰۰۰ نفر اشتغال به همراه دارد و با راه اندازی آن میزان صادرات پتروشیمی تبریز به حدود سه برابر میزان فعلی خواهد رسید.

وی با اشاره به اینکه اجرای طرحهای توسعه‌ای در پتروشیمی تبریز پس از اطمینان از رعایت کامل اصول زیست محیطی اجرایی می شود، خاطرنشان کرد: پتروشیمی تبریز با ایجاد ۱۱۰ هکتار فضای سبز و مجتمع بدون آلاینده صنعت سبز استان شناخته شده است.

درفشی گفت: با ساخت واحد تولید پلی اتیلن سنگین مجتمع پتروشیمی تبریز در سه سال آینده، همه کارگاه ها و کارخانجات تولیدکننده اقلام مورد نیاز از قبیل پمپ، ولو، کابل و تجهیزات برقی در آذربایجان شرقی و دیگر مناطق کشور درگیر اجرای آن خواهند شد و سفارش ساخت خواهند گرفت. 

وی یادآوری کرد: مجتمع پتروشیمی تبریز نخستین واحد پتروشیمی کشور است که واحد تولید پلی اتیلن سنگین در آن با دانش بومی، طراحی و اجرا می شود. 

قرارداد EPC (مهندسی، تامین تجهیزات، اجرا) یکی از قراردادهای مهم و پیچیده‌ای است که امروزه با رشد صنعت، مورد اقبال قرار گرفته است.

شرکت پتروشیمی تبریز در زمینی به مساحت ۳۹۱ هکتار و ارتفاع ۱۳۶۲ متر از سطح دریا در جنوب غربی شهر تبریز و در جوار غربی پالایشگاه تبریز واقع شده است.

اجرای طرح مجتمع پتروشیمی تبریز در قانون بودجه سال ۱۳۶۶ کل کشور تصویب و کلیات طرح در بهمن ماه ۱۳۶۷ به تائید هیئت مدیره شرکت ملی صنایع پتروشیمی رسیده است.

فعالیت های طراحی و مهندسی در نمیه دوم سال ۱۳۶۸ و عملیات نصب در سال ۱۳۷۱ آغاز شد.