از شمار دو چشم یک تن کم، و ز شمار خرد هزاران بیش

وقتی اندیشه‌ای سترگ می‌تواند جامعه‌ای را به تحرک و تحولی تعالی‌گرا سوق دهد؛ وقتی اندوخته‌های علمی در قامت کتاب می‌تواند انسان‌ها را از فهم سیراب کند و وقتی از رهگذر قرن‌ها تجربه می‌توان در سودای رسیدن به کمال بود؛ چگونه می‌توان از گنجینه‌یِ ارزش مدارانه دانایی و دانش گستری گذشت.

نسل فرهیخته و فرزانه همواره با چنین نگرشی، زندگی را می کاوند و چه گوهرها که می‌یابند.

یکی از چهره‌های پرفروغ فرزانگی سپهر فرهنگی منطقه کاشان و آران و بیدگل، “استاد عبدالله مسعودی آرانی” بود.

شخصیت ممتازی که از سپیده‌دم تحصیل تا هنگامه‌ غروب عمرش، دست از تحقیق و دانش‌گستری نکشید و سخت‌کوشانه و متواضعانه در حوزه فرهنگ و ادب ایران، گام برداشت. او در مقام معلمی و استادی با بی‌ریایی تمام، شاگردانی را تربیت کرد که امروز خود در کسوت استادی‌اند.

مشی آموزشی و تعلیم و تربیت او، بر پایه ظرفیت سازی و کشف استعدادهای خلاق بود؛ چنان شوق و رغبتی در تدریس برای جویندگان علم ایجاد می‌کرد که گویی رسالت او به سرمنزل مقصود رساندن فرزندان معنوی‌اش بود.

این تعهد در کنار نگاه مسوولانه و مدبرانه -اگر چه گاهی با سختگیری‌های علمی همراه بود- اما به گواهِ همگان او بر سر سواد آموزی بنیادین شاگردانش اهل مسامحه نبود؛ این ویژگی البته از سبک و سیاق استادان بزرگی برخاسته که خود روزگاری از محضرشان آموخته بود.

وجه برجسته دیگر استاد مسعودی در پژوهش‌هایِ ادبی او متجلی است. با آنکه سال‌ها به کسوت بازنشستگی نائل شده بود اما هرگز لحظه‌ای از آموختن دست نشست و با مجاهدتی تمام، هر روز بر شیفتگی‌اش به کتاب و اهل کتاب افزوده می‌شد.

آثار به یادگار مانده‌ او از جمله تصحیح دیوان اشعار فرقتی کاشانی، صباحی بیدگلی، نظام وفا آرانی و نیز احیا میراث علمی پیشینیان چون کتاب اخلاق جلالی، نشانگر ژرف‌نگری، هوشمندی و تدقیق فنی است.

نسبت ارتباط او با استادان و همقطارانِ خود و نیز ارتباط با شاگردان، نمونه‌ای مثال‌زدنی از ادب نفس بود. به نیکی قدردانِ بزرگان و آثارشان بود و به نیکویی در انتقال این آداب به شاگردانش موفق بود.
حضور استاد در نشست‌ها، محافل علمی و ادبی توام با فروتنی و تواضع کم نظیری بود. به وقت سخن گفتن، استادانه سخن می‌گفت و به وقت شنیدن، فروتنانه دل می‌سپرد.

استاد مسعودی، بحق پشتوانه‌ای غنی برای ادبیات منطقه فرهنگی کاشان و آران و بیدگل بشمار می‌رفت.

عروج روح بلند آن معلم اخلاق و اخلاص و محقق وارسته و نستوه، جامعه ادبی و فرهنگی منطقه را به سوگ نشاند.

او که نزد یاران و دوستداران به “مرضیه السجایا و محموده الخصائل” شهره بود، پس از تحمل یک دوره بیماری، از خاکدان دنیا پرکشید و مرغ ملکوت شد.

“عبدالله” بود در زیستن و “مسعود” و سعادتمند خواهد بود در آخرت، چرا که با چراغ حکمت و فروغ دانش، هم رهرو راه حقیقت و هم راهنمای روشن حقیقت طلبان و طالبان دانایی شد.

مرگ در نگاه او خُرد و کوچک بود چرا که روحی بزرگ داشت اما “مرگ چنین خواجه، نه کاری است خرد”.

این مصیبت تاسف بار و سنگین به خانواده محترم، بازماندگان گرامی، یاران و شاگردان و جامعه علمی و ادبی منطقه فرهنگ گستر کاشان و آران و بیدگل تسلیت باد. روح آن عزیز سفر کرده قرین رحمت واسعه الهی.

به گزارش ایرنا، استاد عبدالله مسعودی آرانی پژوهشگر، نویسنده و مُصحِّحِ آثار ادبی و نسخ خطی روز گذشته (دوشنبه) به دلیل سرطان در سن ۷۵ سالگی دعوت حق را لبیک گفت و پیکرش عصر امروز از محل پارک شادی به سمت آستان مقدس حضرت محمدهلال‌بن‌علی‌بن ابیطالب‌ (ع) آران و بیدگل تشییع و به خاک سپرده شد.