اصفهان
یکم ذیالحجه؛ پیوند یاس و یاسین
[ad_1]
ذیالحجه عجب ماهی، یاقوت و مرجانی، روح و ریحانی، جان و جهانی، عشق و بهار و شعر نابی از پیوند کوثر و حیدر بر جام جهان است.
این ماه که نرگس چشم گشود از پیوند شیرین و ناب آن عرش آسمان با لاله و ریحان از شوق دلبر حیدر دست افشاند و از بال ملایک سفره عقد زیور بست؛ نور زهره زهرا و ساقی کوثر بر عرش اعظم تابید و حوریان رضوان صف به صف از شور این شیدایی و عقد ربانی سینجلی علی گفتند.
عجب بزمی و عقدی، خدا عاقد، نبی شاهد علی داماد و زهرا نوعروسش معراج حیدر شد؛ حی داور مهر کوثر را بر ذمه حیدر با صداق آب جاری کرد و پیوند پدر خاک و مادر آب را به ساقدوشی روح الامین سرود.
کوثر نبوی افتخار حیدر علوی از وصلت یم (دریا) فاطمی شد و از سرداقات (پردهها) جمال و جلال گل احمدی و ماه هاشمی لولو و مرجانی به وسعت حسن و حسین و گوشوار زینتی چون زینب کبری درخشید.
عجب عروس و دامادی ذیالحجه به زیور حسن بی مثال آراست، آنچنان که انسیه نیکو خصال از منظومه حورا بر مدار علی مرتضی چرخید؛ کهشکان زهره زهرا بر صاحب اللواء تابید و خورشید حبیبه خدا را بر شمس امام الاتقیا قرین کرد.
ریحانةالنبی از دولت راضیه بر باغ دوحةالهاشمیه شکفت و صدیقه ساجده از طهورای زکیه با صدیق اکبر ممزوج شد؛ مهر سیده زنان عالم با عشق امیر عرب عجین شد و از نور این شجره طیبه باب ۱۱ بوستان ولایت و امامت بر گستره سعادت و هدایت بشریت باز شد.
ذیالحجه عجب ماهی در پیوند بحر علوم و برهان منیر با ناموس ازلی و دُر سرمدی شد و ضامن و شافع رستگاری بشریت به ثمر نشست؛ چه سعادتی دارد که الهه نور را از طینت طاهره و محبت صابره با غیرت خیرالنجبا، سیدالاوصیا و سدرة المنتهی دست به دست داد.
چه خوش ماهی است ذیالحجه که حلقه مهر و ماه را از گوهر وحیده دهر، از مروارید مطهره، از یاقوت شهیده، از زبرجد راکعه، از زمرد محدثه، از الماس مبارکه، از طلای رشیده، از فیروزه رضیه درخشانترین و ارزشمندترین نگین سعیده را بر حیات طیبه کرد.
ذیالحجه ماهی به وسعت پیوند قاموس عارفه، فرهنگ عالیه، کتاب علیمه، جوهر فاضله، نسل عزیزه، درس کریمه، عزت عدیله و نص محدثه یعنی فاطمه مبارکه با سر الله ، سیف الله، صراط المستقیم ، قائد الغر المحجلین، نبا عظیم، میزان الاعمال، امام الابرار، اسدالله الغالب الکرار امیرالمومنین علی عالی اعلی شد.
ذیالحجه! تو وصل مهر و ماه را تا ماه شب چهارده آن فزون دادی در قرارگاه هجدهمین روزت در منزلگاه غدیر بر اکمال دین نبی با وصی علوی به اوج خود رساندی و از این اقیانوس بیکران فقط یک پسرش را کشتی سریع و وسیع نجات و چراغ هدایت بشریت گردانیدی و سلطان ارتزاق و ارتضای وجودش را بر توس و خراسان بهشت ایرانیان کردی.
ذیالحجه! قلم در وصف نمیآید تا از پیوند عصمت خدا و مولود کعبه سخن بگویم در وصف این پیوند بی قرینه همین بس که فاطمه و علی منشأ خیر و برکات، مهرشان مهر قبولی صوم و صلات و ولایتشان قبولی اعمال و برات بهشت است و اگر نبود فاطمه و علی، پنج تنی از آل عبا نبود که وسیله فوز و رستگاری بشریت به قسم و شهادت علی مرتضی در حدیث کسا هستند.«فَقالَ عَلِی اِذاً وَاللَّهِ فُزْنا وَسُعِدْنا وَکذلِک»
من نمیتوانم غزل غزل از پیوند ناب خورشید و ماهی بسرایم که بهانه خلقت هستی هستند عاجز هستم از قلمفرسایی در وصل فاطمه زهرایی که(س) حجت خدا بر حجتهای خدا است.(اشهد ان فاطمه الزهراء بنت رسول الله عصمة الله الکبری و حجة الله علی الحجج)
علامه حسن زاده آملی میگوید: «اکنون که دانستی بقیه نبوت وعقلیه رسالت و ودیعه مصطفی و زوجه ولی الله و کلمه تامه الهی- فاطمه (علیها السلام) صاحب عصمت است-هیچ اشکالی ندارد که در فصول اذان و اقامه نمازت به عصمت آن جناب … شهادت دهی»
یکم ذیالحجه (۲۱ تیر ۱۴۰۰) سالروز ازدواج حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س) به عنوان روز ازدواج و روز عفاف و حجاب نامگذاری شده است.
منبع